• Facebook
  • Google+
  • Instagram
  • Youtube

About me

Let me introduce myself


A bit about me

Anam merupakan seorang anak desa disuatu distrik kota Yogyakarta yang mencoba menguak indahnya dunia fana yang bersifat sementara.

Dia pun berusaha keras dalam setiap langkah perjuangannya demi tercapainya tujuan hidupnya yaitu bahagia dunia dan bahagia akhirat.Dalam setiap usahanya tak lupa dia selalu mengiringinya dengan doa kepada Tuhan Yang Maha Kuasa dengan harapan agar selalu dimudahkan jalan hidupnya.

Profile

Deepak Bhagya

Personal info

M.KHOIRIL ANAM

Anak muda penuh dosa pencari jalan surga.

Birthday: 07 JUL 1997
Phone number: +(62) 87 738 003 167
Website: sugengmirsani.blogspot.com
E-mail: anamkhoiril163@gmail.com

RESUME

Ketahui siapa saya


Employment

  • 2014-future

    NAMS MEDIA @ Beginner IT Consultant

    Sekitar kurang lebih 3 tahun Anam berkecimpung dalam dunia IT terkhusus dalam bidang desain dan editing grafis. Tak jarang banyak teman maupun khalayak masyarakat umum berkonsultasi dengannya tentang berbagai kendala dalam bidang IT. Berangkat dari hal tersebut Anam kini bergabung dalam NAMS MEDIA.

  • 2015-future

    NAMS.CO @ Owner

    Berangkat dari hobinya sebagai seorang editor baik dalam bidang grafis maupun audio visual. Kini Anam melebarkan sayapnya dengan mendirikan sebuah Apparel Product dengan semua kendali dari awal sampai akhir ada di tangannya.

  • 2015-future

    Sribulancer.com @ employee

    Sebagai seorang yang hampir setiap harinya bercumbu dengan Ms.Komputer, kurang afdal jikalau hanya mencumbuinya setiap hari tanpa ada hasil nyata yang di hasilkan. Oleh karena itu sejak tahun 2015 Anam masuk sebagai pekerja di situs sribulancer.com.

Education

  • 2015-future

    Sunan Kalijaga State Islamic University @Level

    Dalam rangka melengkapi petualangan hidupnya terkhusus dalam ranah pendidikan. Alhamdulillah kini Anam sedang menempuh jenjang pendidikan di UIN Sunan Kalijaga Yogyakarta.

  • 2013-2015

    Duplay Senior High School @ graduated

    Anam merupakan alumni salah satu sekolah favorit dalam distrik wilayahnya. Walaupun tidak mendapatkan predikat terbaik dalam angkatan lulusannya, akan tetapi dia tetap bangga dengan prestasinya.

  • 2011-2013

    Patuk Junior High School @ graduated

    Dalam jenjang pendidikan yang sebelumnya, Anam menempuh pendidikan menengah pertamanya juga di sekolah favorit di distrik wilayahnya. Dalam jenjang ini waktu itu Anam masih cupu dan agak tertinggal dengan lainnya.

Skills & Things about me

photographer
76%
design & edit
Punctual
81%
writing
Analisis
74%
blogger

Postinganku

Lihat Karya Kecilku


Jumat, 27 Januari 2012

Tikus lan Kucing Penyair

Tikus lan Kucing Penyair


TIKUS lanang aran Kuslan wis apal marang lageyane Istik yen meteng tuwa. Janji wis njaluk digawekake susuh, tandha yen ora suwe maneh bakal babaran.
Mula bareng Kuslan weruh ing jogan ngisor meja njero kamar ana kertas kumlemprak, banjur dijupuk.
Senajan ing kamar iku ana wong lanang turu mbangkong, Kusan wani nekat. Kertas diseret mrambat pojok kamar. Mlembar nurut blandar, digawa nyepit-nyepit engga tekan ndhuwur pyan. Kertas sing maune wujud folio wutuh, malih lencu ketekuk-tekuk.           
Kuslan ketarik marang kertas iku sing ana tulisane kang muni : kucing.
Eling-eling kucing iku musuhe, ora aneh yen Kuslan dadi adreng enggone kepengin ngerti isi surasane tulisan iku. Kertas gage dijereng. Diwaca.
Kuslan ngguyu ngakak sarampunge nyemak, njalari Istik kang turu liyer-liyer ing wuwungan melek kaget. Bedor, Kenci  lan  Picis mara gemrudug. Miterang, apa sing diguyu ngakak mengkono kuwi?
Bedor, Kenci lan Pecis nyemak kupeng. Bedor ngguyu sora bisa nggagapi surasane puisi asesirah : Kucing.
Kenci lan Picis ora mudheng. Semono uga Istik, ora dhong. Istik (Istri Tikus) malah banjur ngatag sisihane supaya kertas iku enggal digawa mendhuwur, arep direwangi nata.
"Kertas iki aja, iki. Ngko tak golekake kertas liya. Isih akeh kertas. Iki arep ana kanggone," wangsulane Kuslan.
"Ckkk...,arep dienggo apa?" semaute Istik.
"Bareng ruh isine apik, tak pikir mathuk dienggo lek-lekan. Mathuk dienggo jagong bayen yen anake dhewe wis lair."
"Hiya! He'e! Aku setuju! Ha ha ha ha ha...! Mesthi gayeng. Ngko aku sing maca. Ha ha ha ha ha...!" semaute Bedor.
"Ckkk, gak usah! Kok neka-neka!" tumanggape Istik bali munggah menyang wuwungan.
"Ning anu dhe, Kus..., apike kudu akeh sing diundang. Kurang gayeng no, nek mung ngundang sakupeng kene," semaute Bedor.
"Ye, genah. Bakal akeh sing tak ulemi."
"Ora...,apike tulisan iki ing nggon ndi ta?" greneng pitakone Kenci ora ana sing nyauri.
Kenci lan wis bali nungkuli kertas isi ukara patang larik kuwi. Rong larik, larikan ngarep dhewe, mratelakake anane kucing candramawa. Yen kucing-kucing iku gelem mentheleng, tilkus-tikus mati tiba.
Kenci golongan tikus jirih, ketarik marang kasektene kucing candramawa ing ukara iku. Mula Kenci banjur pitakon marang Picis, apa kucing candramawa iku ana temenan?
"Apa kowe ngalup kepengin dipethuki?"
"Ah, ya ora. Pethuk kok pethuk kala, ya milih  orane."
"Jare-jarene, ulese ireng mulus. Sorot matane mencorong landhep ngegeteri ngemu daya ghaib. Yen weruh tikus mung dipandeng wae. Dipandeng manther tanpa tolah-toleh, tikuse lumpuh dadakan kaya kena setrum. Gemeter, ngoplok, ngewel, lemes entek dayane. Durung uwis enggone mandeng nek durung nggregeli ceblok."
"Eh, medeni."
"Mulane akeh sing dha ipat-ipat, aja ketema-ketemu sakanak turune."
"Ampuh tenan."
"Apa rumangsamu nek wis ceblok terus dipangan? Gakkkkk..."
"Apa ora doyan?"
"Sing nggames doyan tikus iku rak bangsane kucing-kucing lumrah ngono kuwi. Candramawa sing tenan, emoh. Ruh wis ceblok mati ya terus ditinggal, wong tugase mung ngresiki tikus. Terus inget-inget maneh."
Krungu critane Picis sing ngethuprus lan weruh pasemone Kenci kang kamiweden, Kuslan mlengeh lan banjur nanggapi. "Kucing candramawa iku sabenere ora ana. Iku mung dongenge mBah-mBah buyut  supaya anak-putune ngati-ati. Awit  piyea wae, arepa kucing lumrah, ya tetep mbebayani mungguhing aku, kowe."
Kuslan tuwa-tuwane tikus ing sajembare wewengkon kono. Sugih crita lan wareg pengalaman saka enggone urip blayangan ing sadhengah papan. Nate urip ing kantor-kantor. Kemput mubeng njajah menyang sekolahan-sekolahan. Pindhah menyang gudhang-gudhang, ngalih menyang pasar-pasar, menyang stasiyun, menyang terminal sarta  menyang papan-papan liyane. Bareng wis tuwa terus netep ing pomahan. Tikus-tikus enom padha sumuyud sungkan. Sarembug-rembuge Kuslan digugu. Mula Picis uga ora mbantah panemune Kuslan ngenani kucing candramawa kang mung ana ing dongeng.
"Weruh sesawangan njaba kuwi perlu. Aja mung nglutheg ing papan sakupeng kaya  Kenci kuwi. Memper yen Kenci sok giris  krungu crita sing serem-serem. Bedor kuwi sing rada seneng plancongan, weruh kana-kana," semambunge Kuslan.
"Tau aku urip suwe ing kantor koperasi, Dhe. Manggoning gudhang Dholog ya tau. Ing kanthor gadheyan ya tau," guneme Bedor  kang sateruse kandha yen dheweke sedhela maneh  arep metu saka omah kono.
"Manggon ing plabuan aku tau, Dor. Pencolotan menyang kapal-kapal, wis kulina. Mula aku ya weruh pulo kana-kana . Nanging aku panggah ora tau mrangguli  kucing sing aran candramawa. Sing ana ya mung kucing lumrah sing doyan tikus."
"Malah kodhok barang ya doyan, Dhe. Kadhal ya arep. Bathang-bathang ula ya memel. Ha ha ha ha ha...!" Bedor ngguyu ngakak.
" Kowe ngerti, kena apa kodhok, kadhal, bathang-bathang ula dipangan? Soale wis ora bisa ngoyak tikus. Ha ha ha ha ha....!"
"Kuwi ya mung saka nggragase. Saka cluthake," panyelane Picis.
"Mangka daging kadhal kuwi hawane panas. Lha..., geringen kaya klebon racun. Mengak-mengik trus modar!" maneh gunem Bedor.
"Malah apik nek dha nggragas. Nek padha lara klebon racun, uripa ya ora bisa trampil ngoyak awake dhewe. Ya ta? Paling bisane mung kari ngeang-ngeong," guneme Kenci.
"Lha...,wiwit mlaku pikiranmu," guneme Bedor  ndudul bathuke Kenci. Sateruse, Bedor gupuh nakokake kertas puisi. "Endi kertase dhe ,Kus? Aku tak sinau dheklamasi, Dhe."
Kuslan, Kenci lan Picis nyawang Bedor, butuh ngrungokake. Bedor ngadeg. Tangan kiwa nyekeli kertas puisi, tangan tengen nglawani adege awak kanthi cekelan kayu sunduk kang nyangga wuwungan. Bedor nata napase.
Kucing
(Bedor maca judhule), dening : Ratmanto. Meneng sawetara sekon, banjur kumecap nerusake.

kucing kuwi satemene kucing candramawa

yen ta gelem mentheleng, satemah tikus-tikus mati tiba
teka kuwagange mung kari ngeang-ngeong
tiwas mung ngentekake cadhong.

"Swaramu kampengan, Dor. Balenana nganggo swara sing anteb," tembunge Kuslan.
Kucing
(Bedor mbaleni maca judhukle ). Durung nganti  kumecap mbacut, Bedor lan kabeh tikus kaget njenggirat krungu swara jumebles pernah ngisor pyan. Picis  nginceng mengisor liwat pyan kepang sing pating cromplong. Bolong-bolong ajur nggegregi dipangan umur. Picis ngandhakake yen sing duwe omah teka saka pasar, mbukak lawang. Geblage lawang nywara jumebles natap gebyog.
"Sttt..." Kuslan aweh isyarat marang Bedor supaya leren enggone sinau dheklamasi. Awit adate,  yen sing wadon teka saka pasar, terus nggugah sing lanang, diwenehi sarapan.
"Mas, tangi. He, he. Mas! Jare butuh nyang kantor pos?" keprungu swara wadon.
"Lho, tenan. Bojone terus digugah," grenenge  Kuslan lirih.
"He. Mas. Wis awan. Wis meh jam sepuluh. Iki lho, sarapane. Sega tahu."
"Tenan ta, diwenehi sarapan. Aku wis niteni. Adate nek digugah nganggo panganan ngono kuwi, gelis melek. Ning ya kerep wae bar mangan ngglimbung maneh yen olehe mbangkong durung wareg. Doyane mbangkong ora jamak. Kesel, lha nek bengi ngancil wae."
"Ya, ajeg  angger bengi. Maca-maca, njenggruk nulis, ngetik -ngetik  kaya ora ana bare. Turu-turu nek wis esuk, mula ya arang weruh anak-anake mangkat sekolah," ujare Bedor.
"Bojone barang sajake ya pangerten, emoh ngganggu. Yen butuh menyang pasar ya terus kulina ngunci lawang saka njaba."
Sateruse, sing duwe omah, lanang-wadon, keprungu rembugan ing omah pawon. Cukupan dohe omah pawon saka omah ngarep awit pawone mapan ana ing mburi dhewe. Mula tikus-tikus sing isih mlumpuk ing ndhuwur pyan omah ngarep, wiwit wani rembugan rada banter.
"Rencanamu mau sidakna, dhe Kus. Jagong bayen karo maca puisi mau," grenenge Bedor.
"Ckkk...,kok misih kuwi wae sing digunem.  Nggon kaya ngene kok dinggo kumpul-kumpul. Gak usah!" semaute Istik sing ngisis ing wuwungan cedhak gendheng mlorot.
"Ora ing kene. Pyan ajur ngendhelong kaya ngene, ya ambrol diemoti pirang-pirang. Tur maneh ing kene ya kurang aman. Mula yen anakmu wis lair, ngene, Dhe..., aku tak nemoni kancaku ing gudhang Dholog lor kono. Kancaku kuwi apikan kok. Seneng mbantu-mbantu."
"O...,dadi aku mbok kon moyang-moyong ngusungi anak-anakku mrono, sing perlune mung dijagongi? Aku emoh!"
"Kowe ki menenga, Tik! Criwis ae!" panyendhune Kuslan kang banjur noleh marang Bedor." Terus piye kandhamu mau?"
"Gudhang Dholog rak bawera. Cocog dinggo nekakake uleman pirang-pirang. Panggonane resik tur garing. Lesehan ae, cedhak tumpukan karung endhek-endhekan."
"Ya, mathuk. Kenalanku ing kantor-kantor, ing sekolahan-sekolahan, ing gudhang-gudhang, pasar, stasiyun, terminal lan ing pelabuhan tak ulemi kabeh."
Kuslan wiwit mbayangake akehe pawong-mitra, sanak-sedulur, tangga-teparo lan kanca tepungan kang bakal teka. Nanging Bedor kang sauntara meneng, dadak duwe pikiran anyar, gupuh enggone kandha.
"Anu, Dhe...,tak pikir kok ngene.... Nekakake uleman pirang-pirang, nek butuhe mung trima jagong bayen, sing adoh-adoh kiraku wegah mara. Mula apike nggawe acara sing genah. Sawuse pembacaan puisi, diterusake acara ceramah bab perkucingan. Ya bab kucing candramawa sing manut panemune dhe Kus mung dongenge mbah-mbah buyut mau ta."
Kuslan manthuk-manthuk.
"Saka pengalaman lan nalare dhe Kus, kiraku dhe Kus bisa nggawe makalah sing bomber tekan thek-kliwere kucing umume."
"Wah, hiya, hiya, he’e. Lantip pikiranmu, Dor. Aku bareng wis tuwa ngene iki, wis ora pati kreatip."
"Acarane disebutake cetha ing undhangan. Baca puisi, ceramah perkucingan ngiras jagong bayen. Sing adoh-adoh mesthine merlokake teka. Dhe Kus ya bisa crita akeh-akeh tekan kelemahane kucing."
"Bisa, bisa! Apik tur perlu. Kelemahane kucing perlu dibeber, kareben tikus-tikus sing isih bodho  ngerti carane nylametake awak," greget saute Kuslan kebak semangat.
"Tur ya irit. Konsumsine cukup ngowot-owot beras ing gudhang kono. Ha ha ha ha ha...!"
Bedor munggel guyune sing keseron awit diploroki Kuslan karo tuding-tuding mengisor. Bedor nilingake swara, krungu klesete srandhal tumuju menyang omah ngarep. Saka bolongan pyan, Kuslan weruh klebate wong lanang mlebu kamar.
"Apa kancamu kuwi bisa mbantu temenan?" pitakone Kuslan lirih, ngetutake Bedor menyang omah tengah.
"Akeh geleme. Acara ceramah kuwi rak kanggo kepentingan umum. Kanggo kepentingan bersama supaya bangsa tikus awet seger urip, saturun-turun. Mula acara jagong bayen kuwi mau nggandhul wae."
"Ya, ora apa-apa, Dor. Kowe dhewe ngerti, budhemu  ya  ngotot emoh moyang-moyong," wangsulane Kuslan isih ngetut Bedor butuh rembugan satutuge. Kuslan butuh bantuwane Bedor kang dianggep lantip.
Kuslan lan Bedor weruh wong wadon umak-umik, ngetang-ngetung wetune dhuwit sing dienggo blanja. Kari sisa sawetara dhuwit receh diwetokake saka dhompet kempes.
"Blanja ra mingsra, ngentekake dhuwit akeh. Apa-apa larang," grenenge nuli menyat, marani sisihane." Iki lho, kari nem atus, pitu lima. Nek sida butuh tuku prangko, iki cukup apa ora?"
"Ya, sik. Arep kirim artikel. Duwe puisi anyar sirku arep tak barengake. Wis tak ketik apik, mau bengi, saiki kok ora ana. Hmmm...,neng ndi ta ya?" wangsulane Ratmanto kresah-kresuh, ngadhul-adhul isine stopmap.
Tumpukan koran, tumpukan majalah lan kertas-kertas, katut diungkrah-ungkrah. Sateruse lagi kelingan yen naskah puisi Kucing, mau bengi, isih diseleh ing sisihe mesin tulis. Mau bengi, wis parak esuk, terus ditinggal turu saka kesele.*

Cathetan :

Crita kasebut,kepacak ing majalah Jaya Baya,
No. 8, tanggal 21 Oktober 1990.-
Kapethik saking :
Cerkak Djajus Pete
Sumber : http://djajuspete.blogspot.com/2010/09/tikus-lan-kucinge-penyair.html
Image

Sabtu, 21 Januari 2012

Matematika Kelinci

Matematika Kelinci

Guru menanyakan beberapa pertanyaan matematika kepada Harold.

Guru: "Jika Saya memberikan dua Kelinci, dan dua kelinci, dan dua kelinci, berapa kelinci yang engkau miliki?"
Harold: "TUJUH!"

Guru: "Mari kita coba ini dengan cara lain. Jika saya memberikan dua botol pop, dan dua botol pop, dan dua botol pop, berapa banyak botol pop yang engkau miliki?"
Harold: "ENAM!"

Guru: "Bagus! Sekarang, jika saya memberikan dua Kelinci, dan dua kelinci, dan dua kelinci, berapa kelinci yang engkau miliki?"
Harold: "TUJUH!"

Guru: "Bagaimana sih engkau menghitung bahwa tiga kali dua kelinci adalah tujuh?"
Harold: "Saya sudah punya satu ekor kelinci di rumah."

CURHATAN AYAM DAN SAPI

CURHATAN AYAM DAN SAPI



Ayam : Gwe benci banget sama manusia.
Sapi : Lah, mang lo napa..yam??
Ayam : masa gw baru makan beras dikit aja, langsung diusir, sampe di lempar-lempar batu segala. Padahal mereka ampir tiap ari makan telur dan daging gwe. Sebel!!! benci bngt gwe sama yang namanya manusia.
Sapi : Emang lo doang yang benci???? Gwe lebih benci mereka dari siapapun!
Ayam : Emang lo kenapa.. pi?
Sapi : Coba elo bayangin, ampir tiap ari susu gue di elus-elus, dipencet-pencet, diremas-remas, tapi manusia durjana itu ga pernah nikahin gwe, boro-boro ngelamar... Sakiiiittt banget batin gwe , emangnya gw jab1ay.!!!!!
Ayam :Wk...wk.wk......hla lu ngrasa jablay bukan..........???
Sapi : Enak adja...........ya jelas enggak lah.........???
Ayam :Tapi gua mau balas dendam kpada manusia..........
Sapi  : Gi mana ............???
Ayam : Gua mau medengodongedepedet di sembarangan tempat.............
Sapi : hahahaha.............ternyata encer juga pikiranmu.......
Ayam : Iya donk............hla llu gak balest tingkah laku manusia..........
Sapi : Ea jelas balest donk...........Gua mau melenguh sekencang dan selama mungkin agar manusia kebingungan mencari obatnya..............wkwkwkw
Ayam : Emang kalo elu melenguh begitu..............manusia akan mengobati dengan apa............???
Sapi : Ea mungkin di kasih makan banyak,..................terus ada juga sih yang manusia yang beranggapan kalo gua melenguh bisa jadi tanda minta di kadawidinidin....................
Ayam : Enak donk loe.................
Sapi : Ea gitu dech....mau tau aja............

  Sapi  dan Ayam akhirnya berhenti bercakap-cakapan saat sang pemilik datang.


KOBOI PREMAN

KOBOI PREMAN



Seorang koboi preman yg menunggang kuda berhenti di sebuah kota tua. Kebetulan kota tua itu banyak dihuni oleh mantan pengutil (pencuri), yang sampai sekarang masih suka mengutil benda2milik orang asing. Seperti biasa si koboi menambatkan kudanya di luar bar, kemudia masuk ke dalam bar. Ia memesan segelas bir dingin dan menegaknya hingga habis. Kemudia ia keluar untuk melanjutkan perjalanan.Tak di sangka kudanya yg barusan ditinggal sudah hilang. Jelas aja si koboi naik pitam. Ia masuk kembali ke dalam bar lalu berteriak.
“SIAPA YANG MENCURI KUDA SAYA!!!!!!!”
Tidak ada yg menjawab. Semua pengunjung berpura2x tidak tahu.
“SAYA TANYA SEKALI LAGI!! SIAPA YANG MENCURI KUDA SAYA?”
Suasana bar sunyi senyap.
Beberapa pengunjung bar mulai gelisah,
“BAIKLAH . . . SAYA AKAN MINUM SEGELAS BIR LAGI. SETELAH ITU SAYA AKAN MENINGGALKAN BIR INI.KALAU SAMPAI SAAT ITU KUDA SAYA BELUM KEMBALI . . . AWAS!!! SAYA AKAN MENGULANG APA YANG PERNAH SAYA LAKUKAN DI TEXAS TERPAKSA AKAN SAYA LAKUKAN ITU WALAUPUN SEBENARNYA SAYA TIDAK SUKA!!!”
Mendengar ultimatum koboi itu, beberapa orang mulai berdiri dari meja dan berlari meninggalkan bar dengan ketakutan. Dengan tenangnya, si koboi memesan 1 gelas bir lagi, Setelah itu ia keluar dan ternyata kuda itu sudah ada di tempatnya semula.
Bartender bar berlari menghampiri Koboi lalu berkata:
“Nah Pak…Kuda Bapak sudah kembali.
Syukurlah tidak terjadi pertumpahan darah di sini.
Maafkan kami atas kelancangan kota ini”
“Ya … sudahlah… lain kali jangan sampai terulang lagi…”Jawab si koboi sambil menaiki kudanya.
Bartender: “Pak… Pak.. Boleh tahu apa yang telah anda lakukan di texas??”
“ooohhhh… kamu pgn tahu?? waktu di texas..!!!”
“SAYA PULANG JALAN KAKI"

http://just-joke.blogspot.com/2011/12/koboi-preman.html

Jumat, 20 Januari 2012

Bajak Laut Punya Cerita

Bajak Laut Punya Cerita

Seorang nelayan, lagi asik ngobrol sama seorang bajak laut yang kakinya buntung diganti tongkat besi tajem, tangan kanannya buntung diganti kait besi (tajem juga), dan matanya picek sebelah, ditutupin pake karet item bekar robekan ban motor.
Kebayang kan?
Nelayan : Kenapa kaki lu bisa buntung kayak gitu?
BajakLaut : Ini waktu ada badai gede banget di samudera Hindia, gue terjun ke laut pas lagi nolongin anak buah gue. Anak buah gue selamet, cuma kaki gue dilahap ame hiu. Tapi gue nggak nyesel, yang penting anak buah gue selamet.
Nelayan : Hebat euy! Terus, tangan lu ilang di mana?
BajakLaut : Waktu ngerebut kapal Portugis, gue dikeroyok sama tiga orang sekaligus, ditambah dua anjing herder. Tangan kanan gue putus, langsung di’mbat anjing sialan itu. Tapi tetep, gue yang menang. Leher mereka yang putus. Sejak itu gue pake kait ini sebagai ganti tangan kanan gue.
Nelayan : Gila buset!! Lalu, mata lo gimana ceritanya?
BajakLaut : Oh, ini (sambil kesel). Ini gara"burung papilo sialan beol pas kena mata gue!
Nelayan : Burung? Cuma kena beol aja masa bisa picek?
BajakLaut : Yach.. Kalo perlu dijelasin… Lo tau nggak? Itu kan hari pertama gue pake kait ini!

Akhirnya Nelayan itu kembali ke tepi pantai dengan terus tertawa terbahak-bahak...................
sampai-sampai dia pulang tidak membawa apa"................ckckck

Senin, 16 Januari 2012

SEPISAN LAN PUNGKASAN

Wektu kuwi aku lagi muggah kelas 5. Nalika mlebu kelas, ana murid anyaran lanang sing teka saka papan adoh. Nanging murid anyar kuwi ora biyasa. Dheweke duwe cacat awak. Sikile sengkleh siji sing tengen, awake gering, lan rambute rada arang, nyaris gundul. Pokoke mesakake banget perawakane.

Ing dina sepisan muggah kelas kuwi, Bu Guru ndawuhi saben murid kanggo ngenalkake awake dhewe-dhewe ing ngarep kelas.. saiki gilirane cah anyaran lanang mau ngenalkake awake. Dheweke digeguyu kanca-kanca liyane, kelas dadi rame, bocah-bocah padha cekakakan. Bu Puji, wali kelasku ndawuhi murid-murid meneng. Nanging yo dasare bocah tetep ora bisa meneng, bocah-bocah ngempet ngguyu nganti rupane abang. Maksude kareben ora diseneni Bu Guru.

Mlakune cah anyaran mau nagnti keseret-seret. Wektu dheweke ngadek sikile gemeter. Ing ngarep kelas, banjur dheweke ngenalke awake.

” Je . . jeneng . . jenengku . . Ad . . Adri ” jarene gagap. ” A . . aku . . sa . . saka . . ess . . SLB Harapan 1 .”

Kanca-kanca sing awit mau ngempet ngguyu, dadi ribut. Sanajan mengkono anggone Adri ngomong tetep diteruske. Ana rasa mesakake sumelip ing atiku.

Adri mesti mangkat paling gasik ning sekolah. Sesuk esuk, pas Adri lagi mlaku karo nggawa buku saktumpuk, sikile disandung karo kancaku sing gaweane ngenyek Adri. Dheweke tiba, bukune morak-marik ning jubin. Atiku trataban weruh kedadean kuwi. Ora ana sij-sijia kancaku sing arep nulungi Adri. Malah padha nggeguyu, ana sing mung ndeloki kanthi rasa jijik. Aku langsung ngadek, aku arep nulungi Adri karo mberesi buku-bukune Adri sing morak-marik mau. Adri banjur ngucapkake maturnuwun karo aku, tangane isih ngebut-ngebutke klambine sing reged.

Ing sekolah, Adri ora nduwe kanca. Kanca-kanca sing lanang malah pada ngenyeki awake Adri. Ana sing ngenyek nganggo omongan lan ana sing ngenyek karo niru-niru solah bawane Adri. Nalika kanca-kanca sing wedhok ora gelem cedhak-cedhak karo Adri. Amarga perawakane Adri sing cacat mau. Wiwit prastawa pas aku nulungi Adri, dheweke dadi seneng nyedhaki aku. Adri wis nganggep aku dadi kancane. Aku yo narima wae, kanggo aku kabeh kuwi kancaku. Aku ora mbeda-bedakake kanca. Nanging aku ora cedhak-cedhak banget karo Adri, mung kanca biyasa. Soale aku nduwe kanca kenthel dhewe. Aku ora ngerti nek Adri nganggep aku dudu kanca biyasa. Nganti ing sawijining dina, pas aku lan kanca-kanca kenthelku lagi padha ngumpul, Adri teka banjur srawung marang aku lan kanca-kanca. Pas aku lan kanca-kanca jajan, yo ditutke karo Adri. Pokoke ning endi-endi aku lan kanca-kancaku ditutke. Wis ngrasa rak kepenak, aku ngusir Adri nanging carane alus. Adri malah saya nyedhaki aku, aku sing lagi sensitif dadi mbentak Adri. Karo kaget, Adri mlayu mboh ning endi.

Udakara patang wulan sakbanjure kuwi, Adri wis seminggu ora mlebu sekolah. Aku dadi goreh. Pikiranku ngentha-entha ngapa Adri ora mlebu sekolah nganti seminggu lan ora ana kabar ngenani Adri.

Bali sekolah, aku sakanca sekelas nggoleki omahe adri kanggo mastikake kabare Adri. Aku lan kanca-kanca njaluk alamat omahe Adri marang Bu Guru.

Aku lan kanca-kanca mlaku muter-muter nggoleki alamat omahe Adri. Nganti tekan ing perumahan gedhe. Omah-omahe megah kaya gedung. Banjur dhewe tekan ing ngarep omah sing ora kalah gedhene karo tanggane. Aku ndodog lawang omahe sing gedhe dhuwur saka kayu jati. Ora let suwe, saka njero, ibuke Adri mbukake lawang. Ibune nduwe paras sing ayu, nanging mripatne kethok bengkak kaya bar nangis. Ibune Adri manggakake dhewe mlebu. Aku sakanca-kanca isih mlengo ndhelok omahe Adri sing megahe kaya gedung.

Ibune Adri wis ngerti tekane dhewe arep nakoni Adri. Karo ngomong mripate mbrambang. Ibune crita nalika wiwit cilik Adri duwe penyakit sing serius. Wis pirang-pirang kali Adri nglakoni terapi, karo ngombe obat-obatan saka dokter utawa obat-obatan tradisional kayata jamu. Ibune Adri nalika crita mandheg sedela, mripate nerawang ing langit-langit omah.

” Wiwit cilik, Adri ora nduwe kanca. Biyasane wong-wong padha ora gelem cedhak-cedhak Adri amarga perawakane sing cacat. Sanajan mengkno, Adri ora tau isin utawa ngeluh karo keadaane. Dheweke pengen banget mlebu sekolah umum kanggo nggolek kanca. Sadurunge Adri sekolah ning SLB. Adri wis ditinggal Bapake wiwit umur 6 taun, gara-gara bapak nduwe penyakit sing padha karo Adri. ” critane Ibune Adri, Bu Neli.

”Lha Bu, saiki Adri ting pundi? ” pitakonku nyela critane Bu Neli. Aku wis ora sabar, atiku wis dagdigdug ora karuan. Pikiranku wis ning endi-endi.

Bu Neli malah nunduk, ” Adri wis nyusul Bapake.” wangsulane Bu Neli. Kanthi rasa ora percaya, aku lan kanca-kanca liyane nangis ing kono. Aku wis ora bisa ngmong apa-apa. Dadi Adri wis meninggal ? Ngopo cepet banget ? Aku durung sempet njaluk ngapura marang Adri.

Teka-teka Bu Neli takon, ”Iki ndak Dek Olin?” Aku manthuk alon. Banjur Bu Neli maringi lipetan kertas saka kantonge. Aku ndredeg.

” Sadurunge lunga, Adr pesen karo Ibu kareben surat iki diaturake Olin. Adri pengen ngucapake maturnuwun amarga Dek Olin gelem dadi kancane Adri. Dek Olin pancen kanca sepisan lan pungkasane Adri.”

Aku mbuka lipetan kertas mau. Atiku trenyuh, aku nangis sesenggrukan maneh ing kono. Nyatane Adri isih nganggep aku kancane, malah sahabate.

” Dri, aku njaluk ngapura yo .. .”

Jumat, 13 Januari 2012

Pidato lingkungan hidup

Pidato lingkungan hidup

Assalamu'alaikum wr.wb.

Yang kami hormati bapak kepala sekolah.
Yang Kami hormati bapak wali kelas.
Yang kami hormati pula bapak dan ibu guru kami.
Juga teman-teman semua yang saya cintai.

Pertama-tama, marilah kita panjatkan puji dan syukur kehadirat Allah SWT yang telah melimpahkan rahmat-Nya kepada kita semua, sehingga pada kesempatan yang baik ini kita dapat berkumpul bersama di tempat ini, ber-muwajahah di tempat ini. Tidak lupa juga, shalawat serta salam semoga tetap tercurahkan kepada Nabi besar kita yaitu Nabi Muhammad SAW, kepada keluarganya, kepada sahabat-sahabatnya, juga kepada para tabi’it dan tabi’atnya, dan kepada kita semuanya selaku umatnya yang patuh terhadap semua ajaran-ajarannya. Amiin.

Bapak/Ibu juga teman-teman sekalian, sebelumnya marilah kita sebagai generasi penerus kiranya perlu merenungi kembali makna dari sumpah pemuda dengan jiwa dan semangat kebangsaan serta keinginan bersatu yang tinggi. Tapi apakah ikatan kita sebagai sebuah bangsa sudah kuat dan kokoh? Ini perlu jadi renungan para tokoh bangsa. Ketika tanah air ini aman‐aman saja, apakah semangat nasional jadi luntur, semangat kebangsaan kita ikut menjadi pudar?

Bapak/Ibu juga teman-teman sekalian, Sudah bukan menjadi rahasiah umum, kalau kebangkitan atau kemerosotan sebuah bangsa sangat dipengaruhi oleh semangat pemuda - pemudanya di setiap negara tersebut. Ada banyak sejarah yang membuktikan ketika kekuatan para pemuda yang bersatu padu dapat menggulingkan kekuasaan yang sangat kokoh sekalipun.

Teman-teman sekalian, kita juga tidak bisa menutup mata dari kondisi sekarang ini yang begitu sangat memprihatinkan, dimana kita sering melihat diberbagai media, baik cetak maupun elektronik, banyak para pemuda bentrok karena perbedaan paham, banyak generasi muda yang mencoreng dirinya sendiri sebagai penerus bangsa dengan melakukan hal-hal yang tidak berguna dan dilarang oleh agama maupun hukum. seperti pecandu narkoba, dan bertindak semaunya tanpa berfikir rasional dan bertindak tanpa memikirkan dampak yang ditimbulkan dari tindakannya itu. Banyak alasan yang mereka kemukakan sebagai pembelaan diri, tetapi sebagai kaum pemuda yang menjadi harapan bangsa seharusnya selalu melihat kedepan dengan segala kemampuanya dan berusaha dengan sebaik mungkin agar bisa menjadi kebanggaan baik didalam keluarga maupun lingkungannya, juga mengabdi kepada agama dan bangsa.

Teman-temanku sekalian, sudah sewajarnya bila kita sebagai generasi penerus membenahi  kembali tatanan yang sekarang sudah mulai luntur ini, marilah kita sebagai pemuda, menyusunnya kembali agar bangsa ini tidak menjadi lebih hancur lagi, demi kita, anak cucu kita dan demi bangsa ini. Marilah kita jungjung kembali demokrasi kita yang sudah mulai luntur dengan bersatu padu membangun kembali bangsa ini agar tercipta kembali kerukunan yang dulu pernah menjadi satu kebanggaan bangsa ini. yaitu rukun serta sopan santun...

Maka dari itu, marilah kita sudahilah semua kegiatan -kegiata yang dapat merusak diri kita sendiri, Jauhi semua hal-hal yang dilarang oleh agama maupun hukum

Teman-temanku sekalian, sebagai wujud syukur kita kepada Sang Maha Pencipta. Berikanlah hak-hak anak cucu kita berupa warisan yang berupa hasil perbuatan kita dimasa muda sekarang ini, yang tentunya akan memberikan satu kenyamanan bagi penerus-penerus kita kelak.

Bapak/Ibu juga teman-teman sekalian, terimakasih atas semua perhatiannya...
Wss.. Wr. Wb.

Kamis, 12 Januari 2012

JATHILAN TURONGGO SETO GLUNTUNG

JATHILAN TURONGGO SETO GLUNTUNG

    Kuda Lumping adalah seni tari yang dimainkan dengan properti berupa kuda tiruan, yang terbuat dari anyaman bambu atau kepang. Tidak satupun catatan sejarah mampu menjelaskan asal mula tarian ini, hanya riwayat verbal yang diturunkan dari satu generasi ke generasi berikutnya.

   Konon, tari Kuda Lumping merupakan bentuk apresiasi dan dukungan rakyat jelata terhadap pasukan berkuda Pangeran Diponegoro dalam menghadapi penjajah Belanda. Ada pula versi yang menyebutkan, bahwa tari Kuda Lumping menggambarkan kisah perjuangan Raden Patah, yang dibantu oleh Sunan Kalijaga, melawan penjajah Belanda. Versi lain menyebutkan bahwa, tarian ini mengisahkan tentang latihan perang pasukan Mataram yang dipimpin Sultan Hamengku Buwono I, Raja Mataram, untuk menghadapi pasukan Belanda.

    Terlepas dari asal usul dan nilai historisnya, tari Kuda Lumping merefleksikan semangat heroisme dan aspek kemiliteran sebuah pasukan berkuda atau kavaleri. Hal ini terlihat dari gerakan-gerakan ritmis, dinamis, dan agresif, melalui kibasan anyaman bambu, menirukan gerakan layaknya seekor kuda di tengah peperangan.

                      Inilah salah satu seni Kuda Lumping (jathilan) yang ada di JOGJA
    Kesenian kuda lumping dikampung Gluntung,Patuk,Patuk,Gunungkidul,Jogjakarta dibentuk sebuah grup seni kuda lumping dengan nama TURONGGO SETO,yang terbentuk 8 Oktober 2012 .Seiring berjalanya waktu grup ini telah melakukan terobosan –terobosan baru untuk mengaransemen dan memadukannya dengan tarian yang baru supaya dpt menyajikan pertunjukan yang menarik dan tidak menjenuhkan buat penonton.


CP:085643980156
Facebook: GL-pRofit

Services

What can I do


Branding

Anam telah memiliki beberapa product, salah satu productnya pun ada yang terkenal.

IT Consultant

Membantu dalam menangani berbagai masalah IT ringan. Penanganan bisa berbentuk konsultasi maupun tuorial.

Graphic Design

Desain merupakan salah satu hobi yang ditekuni Anam sejak awal awal tahun 2015. Beberapa design.nya pun sudah banyak yang dicetak umum.

Services

Satu hal lain yang di tekuni Anam adalah bidang servis, bentuk servis yang di tawarkan mulai servis elektronik sampai servis otomotif.

Photography

Dunia fotografi merupakan hal yang tidak jauh dari dunia editing. Pastilah sebagai editor Anam juga bertemu dengan dunia fotografi.

Nge-Gombal

Ini merupakan skill yang sampai saat ini masih sangat di rahasiakan. Pasalnya ini merupakan nilai minus tersendiri bagi Anam. Wkwk

Contact

Get in touch with me


Adress/Street

Gluntung,Patuk,Patuk,Gunungkidul, Yogyakarta.

Phone number

+(62) 87 738 003 167

Blog

sugengmirsani.blogspot.com